policzyć

policzyć
1. -ę, -ysz; vb od liczyć 2. vt perf

policzyć komuś 100 złotych (za coś) — to charge sb 100 zloty (for sth)

jego dni są policzone — his days are numbered

* * *
policzyć
pf.
1. (= zsumować) count, calculate, reckon; móc policzyć na palcach jednej ręki be able to count on (the fingers of) one hand; jego dni są policzone his days are numbered; policzyć komuś kości beat sb up, beat sb black-and-blue.
2. (= odliczyć kolejno) count; policzyć do stu count up to one hundred; odwróć się, kiedy policzę do dziesięciu turn around on the count of ten.
3. (= kazać sobie zapłacić) charge; policzyć sobie 100 dolarów za naprawę charge 100 dollars for the repair.
4. przest. (= poczytać) regard, reckon; policzyć czyjeś zachowanie na karb czegoś ascribe sb's behavior to sth, regard sb's behavior as resulting from sth; będzie mu to policzone w niebie he'll be rewarded for it in heaven.
policzyć się
pf.
1. (= rozliczyć się) settle up, square up (z kimś with sb); policzyć się z kimś (= zemścić się) get even with sb.
2. (= policzyć siebie wzajemnie) count one another.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • policzyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}liczyć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}policzyć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, policzyćczę, policzyćczy, policzyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} uwzględnić coś w rachunku …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • policzyć — dk VIb, policzyćczę, policzyćczysz, policzyćlicz, policzyćczył, policzyćczony 1. «sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki; zliczyć, porachować, zsumować coś» Policzyć coś na maszynie, na liczydłach, na palcach.… …   Słownik języka polskiego

  • policzyć — Coś będzie komuś policzone «coś wpłynie korzystnie na czyjąś ocenę»: – Uratowaliśmy nie tylko siebie – powiedział do Edwarda generał Szeptycki. – Uratowaliśmy Europę i mam nadzieję, że będzie nam to policzone. D. Koral, Wydziedziczeni. Czyjeś dni …   Słownik frazeologiczny

  • policzyć się — I {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. liczyć się I {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}policzyć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, policzyć sięczę się, policzyć sięczy się {{/stl 8}}{{stl 7}} rozliczyć się z kimś, uregulować rachunki …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • policzyć [porachować] kości [żebra] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} pobić kogoś dotkliwie; złoić skórę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obiecał, że mu porachuje kości przy najbliższej okazji. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • można policzyć na palcach jednej ręki — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle z nacechowaniem emocjonalnym: kogoś, czegoś jest bardzo mało, ledwie kilka, kilku (kilkoro) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na palcach jednej ręki mogę policzyć moich przyjaciół. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… …   Słownik frazeologiczny

  • liczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, liczyćczę, liczyćczy, liczyćczony {{/stl 8}}– policzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sumować coś, obliczać, dodając do siebie poszczególne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kość — 1. pot. Coś rozeszło się, rozlazło się po kościach «coś skończyło się bez przykrych skutków»: Na szczęście sprawa jakoś rozeszła się po kościach i wszystko dobrze się skończyło. Cosm 12/2000. 2. pot. Czuć coś w kościach «odczuwać skutki wysiłku,… …   Słownik frazeologiczny

  • żebro — 1. (Wszystkie) żebra można komuś policzyć, porachować «ktoś jest bardzo chudy»: (...) zwlekali żeglarze ze siebie co tam mieli: koszulę, portczęta, pasek (...) żebra im można było z daleka porachować (...). E. Zegadłowicz, Zmory. 2. posp.… …   Słownik frazeologiczny

  • dobro — n III, Ms. dobrobru (dobrobrze); lm D. dóbr 1. blm «to, co jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; ideał moralny» Poczucie dobra i zła. Wyświadczyć komuś dobro. Czynienie dobra. 2. blm «skłonność do czynienia dobrze; łagodność,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”